Ο Μεγάλος Τιμονιέρης...

Το δημοσίευμα (από την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ της 14.10.2012)

«Την περασμένη εβδομάδα έγινε γνωστό ότι ο κ. Κ. Καραμανλής αποφάσισε να πουλήσει το πρώτο πολιτικό γραφείο που απέκτησε στην Αθήνα, όταν εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής. Πρόκειται για το γραφείο που κατείχε μαζί με τον αδελφό του στον έκτο όροφο της πολυκατοικίας που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Πλουτάρχου και Πατριάρχου Ιωακείμ στο Κολωνάκι, το οποίο κληρονόμησε από τον πατέρα του.

Είναι προφανές ότι η πώληση αυτού του ακινήτου, με το οποίο είναι συναισθηματικά δεμένος ο κ. Καραμανλής, αποφασίστηκε για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, γιατί από τα υπόλοιπα περιουσιακά του στοιχεία δεν μπορεί πια να εξασφαλίσει το ετήσιο εισόδημα που του αρκεί για να καλύψει τις υποχρεώσεις του. Και δεύτερον, γιατί εκτιμήθηκε ότι σε περίοδο τέτοιας κρίσης είναι το μοναδικό που μπορεί να διασφαλίσει ένα αξιοπρεπές τίμημα, λόγω της προνομιούχου θέσης του…

Αυτό που δεν είναι ευρύτερα γνωστό είναι ότι η πρόσφατη κρίση έχει δημιουργήσει οικονομικά προβλήματα ακόμη και στον πρώην πρωθυπουργό, ο οποίος έχει μια ικανοποιητική οικονομική επιφάνεια. Δεν είναι γνωστό ότι ο κ. Καραμανλής είναι ένας από τους πολλούς Έλληνες που είχαν επενδύσει τις αποταμιεύσεις τους σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου και υπέστη κι εκείνος το θεαματικό «κούρεμα» που τον οδήγησε να χάσει περίπου 300.000 ευρώ μέσα σε έναν χρόνο. Είναι ίσως κι αυτή μια ένδειξη ότι, ως τη στιγμή που ηττήθηκε στις εκλογές, δεν είχε και ο ίδιος αντιληφθεί τη δραματική κατάσταση της οικονομίας και την έκρηξη του δημοσίου χρέους.

Σύμφωνα με την τελευταία δήλωση «πόθεν έσχες» του κ. Καραμανλή στη Βουλή, το 2009 εισέπραξε ως βουλευτική αποζημίωση 108.609,17 ευρώ, η οποία από τότε έχει περιοριστεί περίπου κατά 35%. Είναι προφανές ότι με τις αποδοχές αυτές μπορεί δύσκολα να συντηρήσει πολιτικό γραφείο και ταυτόχρονα οικογένεια οποιοσδήποτε βουλευτής, είτε είναι πρώην πρωθυπουργός είτε έχει εκλεγεί για πρώτη φορά και δεν έχει άλλους πόρους. Σύμφωνα πάντα με τη δήλωση του κ. Καραμανλή, η σύζυγός του κυρία Νατάσα Παζαΐτη δήλωσε το 2009 εισόδημα 24.161,82 ευρώ. Το 2009 ο πρώην Πρωθυπουργός αγόρασε το νέο του γραφείο, εμβαδού 133 τ.μ., δίπλα από την αμερικανική πρεσβεία, το οποίο εξοφλεί ακόμη, καθώς αποκτήθηκε με δάνειο.

Ταυτόχρονα η οικογένεια Καραμανλή κατέχει ακόμη:

Δύο διαμερίσματα, 70 και 41 τ.μ., και ένα πάρκινγκ 9 τ.μ. στη Θεσσαλονίκη, δύο αγροτεμάχια στην Κύθνο, 4.070 και 4.100 τ.μ., δύο διαμερίσματα (20 και 55 τ.μ.) και μία αποθήκη (15 τ.μ.) στην Αθήνα, δύο διαμερίσματα (222 και 20 τ.μ.) και μία αποθήκη (15 τ.μ.) στη Φιλοθέη, οικία (275 τ.μ.) με αποθήκη (29 τ.μ.) στη Ραφήνα, όπου και διαμένει και έχει μεταβιβάσει στα παιδιά του οικία και αποθήκη (63 και 83 τ.μ. αντιστοίχως) και αγροτεμάχιο 2.000 τ.μ. στην Πρώτη Σερρών. Ακόμη δηλώνει ο ίδιος οικία και κατάστημα στη Μύκονο, η δε σύζυγός του έχει στην ιδιοκτησία της το 50% αγροτεμαχίου και οικοπέδου στα Τρίκαλα, συνολικού εμβαδού 3.300 τ.μ. Το 2009 είχε συνολικές καταθέσεις 774.766 ευρώ και 167.935 δολαρίων, σε 13 τραπεζικούς λογαριασμούς από κοινού - στους περισσότερους - με τη σύζυγο και τα παιδιά του. Η σύζυγός του είχε καταθέσεις σε δύο τραπεζικούς λογαριασμούς, συνολικού ύψους 87.000 ευρώ. Η οικογένεια κατέχει ένα τζιπ 1.800 κ.εκ., καθώς και ένα φουσκωτό σκάφος αναψυχής από κοινού με τη γυναίκα του, χωρητικότητας οκτώ ατόμων».   

Το δικό μου σχόλιο

Αν πάρουμε τοις μετρητοίς αυτά που αναφέρονται στο παρόν δημοσίευμα, καταλήγουμε με βεβαιότητα στο εξής συμπέρασμα: Ότι ο «υπεύθυνος» πρωθυπουργός της χώρας κατά την περίοδο εκείνη, ΔΕΝ είχε τη δυνατότητα και την ικανότητα να αντιληφθεί την πραγματική κατάσταση μιας οικονομίας, για την οποία ΟΛΟΙ (διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, ευρωπαίοι αξιωματούχοι, οικονομικοί αναλυτές κλπ) εν χορώ έλεγαν και προέβλεπαν ότι πήγαινε για φούντο! Αν αυτό είναι αλήθεια, τότε αντιλαμβάνεται κανείς το μέγεθος του δράματος αυτού του λαού, ο οποίος βρέθηκε, σε μια από τις πιο κρίσιμες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας του, να εξαρτάται από έναν «ηγέτη», ο οποίος – για να το πω όσο πιο διπλωματικά γίνεται – ΔΕΝ θα έπρεπε να είχε αφεθεί να διοικήσει ούτε περίπτερο…

Βέβαια, για να είμαστε και ρεαλιστές, σίγουρα αυτό ΔΕΝ είναι το επικρατέστερο σενάριο… Προφανώς, ο πρωθυπουργός, ο οποίος ετοιμαζόταν να παραδώσει μιαν οικονομία με (υποτιθέμενο) έλλειμμα της τάξης του 6%, το οποίο όμως στην πραγματικότητα ήξερε ότι φλέρταρε επικίνδυνα με το 16%, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΓΝΩΡΙΖΕ τη δραματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας! Στην καλύτερη για αυτόν περίπτωση, ας θεωρήσουμε ότι δεν μπορούσε να φανταστεί ότι όλη αυτή η κατάσταση θα κατέληγε σε μνημόνια, τρόικες και διεθνή οικονομικό έλεγχο… Αλλά τι σόι «ηγέτης» είναι ένας πρωθυπουργός που δεν μπορεί καν να προβλέψει τα αυτονόητα;  

Τέλος, για μη νομίσει κανείς ότι σκοπός μου είναι να πάρω μονότερμα τον πρώην πρωθυπουργό, θα ήθελα να αναφερθώ και στο εξής: Η εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, με το παρόν άρθρο, προσπαθεί να δημιουργήσει μιαν «αγιογραφία» του Κ. Καραμανλή… Κατανοητό, ως ένα σημείο, ιδιαίτερα αν ληφθούν υπόψη οι πολύ στενές σχέσεις που υφίστανται ανάμεσα στα ΜΜΕ και την πολιτική ελίτ… Για τον λόγο αυτό, εμφανίζεται ένας «εξουθενωμένος» οικονομικά πρώην πρωθυπουργός που ζορίζεται να τα βγάλει πέρα με τα «πενιχρά» του εισοδήματα… Μα, μας δουλεύουν ΟΛΟΙ σε αυτή την χώρα; Δηλαδή πόσο χαζούς πρέπει να μας θεωρεί η εφημερίδα αυτή για να προσπαθεί να μας πείσει ότι η «ταλαίπωρη» οικογένεια Καραμανλή δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα με εισοδήματα που φτάνουν τα 94.757 ευρώ το χρόνο (δηλαδή τα 7.896 ευρώ το μήνα!); Πόσες ελληνικές οικογένειες έχουν τέτοιες οικονομικές δυνατότητες στις μέρες μας; Και συγχρόνως να μένουν σε ιδιόκτητο σπίτι, να έχουν ΟΛΑ τα ακίνητα που αναφέρονται ανωτέρω και να έχουν συνολικά 861.766 ευρώ και 167.935 δολάρια ΗΠΑ στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς; Μπορεί η εφημερίδα που φιλοξενεί το εν λόγω άρθρο να πίστευε ότι έκανε χάρη στον «δημοφιλή» πρώην «ηγέτη», αλλά μήπως απλά εξαγριώνει ακόμα περισσότερο αυτούς που (και εύλογα) ΗΔΗ τον έχουν στη μπούκα;

Οι φίλοι μας οι Νορβηγοί...

Το δημοσίευμα (από το www.in.gr – 12.10.2012)

«Το φετινό Νόμπελ Ειρήνης απονέμεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως αποφάσισε ομόφωνα η νορβηγική επιτροπή, δικαιολογώντας την επιλογή της με την προώθηση της ειρήνης, της δημοκρατίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων που έχει επιφέρει η πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης».

Το δικό μου σχόλιο

Και πολύ το είχανε αργήσει οι Νορβηγοί το Νόμπελ Ειρήνης στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Εξάλλου, όπως αναφέρει και μάλιστα πολύ εμπεριστατωμένα το ως άνω άρθρο, η Ευρωπαϊκή Ένωση προώθησε την ειρήνη, τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι:

Στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων: Είμαστε πλέον στην αξιοζήλευτη θέση να μην γνωρίζουμε αυτόν τον μήνα τι μισθό θα παίρνουμε τον επόμενο… Δεν γνωρίζουμε αν θα έχουμε δουλειά τον επόμενο μήνα, αν θα υπάρχει φαγητό στο τραπέζι μας, αν θα έχουμε φάρμακα για τον παππού και τη γιαγιά, αν θα υπάρχει παιδικός σταθμός για το παιδί μας ή κρεβάτι στο νοσοκομείο για να νοσηλευθούμε… Δεν γνωρίζουμε ούτε αν ο γείτονας μας θα ζει τον επόμενο μήνα ή αν θα πηδήξει από το μπαλκόνι, επειδή το κράτος τον έχει φέρει στο έσχατο σημείο της απόγνωσης… Με λίγα λόγια, η Ευρωπαϊκή Ένωση μας έχει φέρει στο σημείο να μην έχουμε καμία βεβαιότητα για τη ζωή μας! Αντίθετα, μας έχει κάνει να ζούμε  μέσα στον φόβο και την ανασφάλεια, φλερτάροντας επικίνδυνα με τα εγκεφαλικά και τις καρδιοπάθειες, όπως κάθε άνθρωπος που δεν γνωρίζει σήμερα τι του επιφυλάσσει η αυριανή μέρα… Οπότε, από ανθρώπινα δικαιώματα μια χαρά πάμε και επάξια το πήρε η Ευρωπαϊκή Ένωση το Νόμπελ!  

Στον τομέα της δημοκρατίας: Είμαστε πλέον στην αξιοζήλευτη θέση να ζούμε σε ένα κράτος μειωμένης κυριαρχίας… Εκεί που γνωρίζαμε ότι «ο λαός έχει την εξουσία και την ασκεί μέσω του κοινοβουλίου, τα μέλη του οποίου εκείνος εκλέγει», τώρα ξέρουμε ότι την εξουσία την ασκεί ο Τόμσεν (και άλλοι απίθανοι χαρτογιακάδες), η Μέρκελ, ο Μπαρόζο, ο Ρομπέι, η Λαγκάρντ, οι τραπεζίτες, η Standard and Poors, η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα και ένας Θεός ξέρει ποιος άλλος! Με λίγα λόγια, την εξουσία την ασκεί ο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ άλλος ΠΛΗΝ του «κυρίαρχου» Ελληνικού λαού! Και, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, όταν ο λαός ευλόγως δυσανασχετεί με αυτήν την πρακτική και βγαίνει στους δρόμους, εκεί πρέπει να αντιμετωπίσει τις ορδές των αστυνομικών που θα τον χτυπήσουν, θα τον πνίξουν στα δακρυγόνα, θα κλείσουν τους μισούς σταθμούς του μετρό στο κέντρο, θα απαγορεύσουν τις συναθροίσεις και τις διαδηλώσεις, θα βγάλουν στους δρόμους κομάντος, ελεύθερους σκοπευτές, ελικόπτερα και αντλίες νερού… Οπότε, από δημοκρατία μια χαρά πάμε και επάξια το πήρε η Ευρωπαική Ένωση το Νόμπελ!

Στον τομέα της ειρήνης: Είμαστε πλέον στην αξιοζήλευτη θέση να ζούμε εν ειρήνη («του Κυρίου δεηθώμεν»!). Αλλά για ποια ειρήνη μιλάμε; Διότι μπορεί σήμερα να μην πέφτουν ακόμα δίπλα μας οβίδες και σφαίρες (και γι αυτό, όσο να’ ναι, αισθανόμαστε τυχεροί), αλλά ποιος υπάρχει εκεί έξω που να αμφισβητεί ότι βρισκόμαστε καταμεσής του πιο ανηλεούς οικονομικού πολέμου που έχει ζήσει μεταπολεμικά η ευρωπαϊκή ήπειρος; Ποιος αμφισβητεί ότι υπάρχουν δυνάμεις (λέγε με Γερμανία!) που επιδιώκουν με τον δικό τους βάρβαρο και άγαρμπο τρόπο να επιβληθούν στα υπόλοιπα κράτη της ευρωπαϊκής ηπείρου, όχι με τη δύναμη (αυτή τη φορά) που τους δίνουν οι μπαγιονέτες, αλλά με την δύναμη που τους δίνει η οικονομική τους ευρωστία; Και ποιος θα αμφισβητήσει ότι ο ακήρυχτος αυτός οικονομικός πόλεμος έχει ήδη τα θύματα του; Αυτούς που αυτοκτονούν κάθε μέρα, αυτούς που δεν έχουν δουλειά, αυτούς που δεν έχουν να φάνε, αυτούς που μεταναστεύουν και ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους…  Οπότε, από ειρήνη μια χαρά πάμε και επάξια το πήρε η Ευρωπαική Ένωση το Νόμπελ!

Αλλά, για να βάλουμε και τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση, για ποιο Νόμπελ Ειρήνης μιλάμε; Για αυτό που το πήρε ο Χένρυ Κίσινγκερ, γνωστή αμερικανική «περιστερά», το 1973; Ε, αν μιλάμε για αυτό το Νόμπελ Ειρήνης, τότε επάξια το πήρε και η Ευρωπαϊκή Ένωση και άξιος – πανάξιος – ο μισθός των Νορβηγών που της επεφύλαξαν τέτοια τιμή! Και εμείς, οι Ευρωπαίοι πολίτες, να θυμόμαστε αυτή την ξεχωριστή τιμή, όταν θα ψάχνουμε τρόπους να πληρώσουμε τα κάθε λογής χαράτσια και θα ψάχνουμε στις μικρές αγγελίες για δουλειά… Γιατί, όπως και να το κάνουμε, είναι τελείως διαφορετικό να ψάχνεις για δουλειά όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει πάρει το Νόμπελ Ειρήνης και τελείως διαφορετικό όταν δεν το έχει πάρει, έτσι δεν είναι;;;

 

Οι κότες...

Το δημοσίευμα (από το www.in.gr - 1-10-2012)

"Η κυβέρνηση φέρεται να εξετάζει - μετά από πιέσεις της τρόικας- την επιβολή φόρου ιδιοκατοίκησης, καθώς σύμφωνα με το θεώρημα εκείνων που προτείνουν το νέο αυτό φόρο, οι φορολογούμενοι που διαμένουν σε δικά τους σπίτια έχουν οικονομικό όφελος επειδή δεν πληρώνουν ενοίκιο.

Η «ιδέα» βασίζεται σε έκθεση της Κομισιόν που θεωρεί ότι θα πρέπει να επιβληθεί στην Ελλάδα φόρος στα τεκμαρτά εισοδήματα από ιδιοκατοίκηση".

Το δικό μου σχόλιο

Και με το αυτοκίνητο που έχω αγοράσει έχω οικονομικό όφελος, διότι όταν το χρησιμοποιώ, δεν πληρώνω εισιτήριο στα μέσα μαζικής μεταφοράς... Να λοιπόν μια καλή ευκαιρία να μου επιβάλει το κράτος "φόρο ιδιόχρησης αυτοκινήτου", για να αντισταθμίσει το τεκμαρτό όφελος που προκύπτει υπέρ της αφεντομουτσουνάρας μου από τη μη χρήση μετρό, λεωφορείων κλπ!

Και μια και η πατρίδα έχει ανάγκες, να πω κι άλλες ιδέες στους φωστήρες της τρόικας και του υπουργείου οικονομικών, προκειμένου να μηδενίσουν μια και καλή τα ελλείμματα:

1) Να επιβληθεί "φόρος μουσικής ιδιόχρησης": Όσοι ακούνε μουσική στο σπίτι και γλυτώνουν (τα καθάρματα!) τις σχετικές δαπάνες από καφετέριες και μπαρ, να πληρώνουν και μάλιστα αδρά!

2) Να επιβληθεί "φόρος γαστριμαργικής κατ' οίκον απόλαυσης" για όσους τολμούν να τρώνε στο σπίτι τους και όχι σε εστιατόρια και ταχυφαγεία!

3) Να επιβληθεί "φόρος ελεύθερης αναπνοής" για όλους εκείνους τους αχρείους που αντί να αγοράζουν φιάλες οξυγόνου, τολμούν να αναπνέουν ελεύθερα τον ατμοσφαιρικό αέρα, έχοντας ως εκ τούτου τεράστιο οικονομικό όφελος!

4) Να επιβληθεί "φόρος άσκησης συζυγικών/συντροφικών καθηκόντων"! Ξέρεις τι είναι να σου επιτρέπει κοτζάμ κράτος να φυστικώνεις τη γυναίκα/σύντροφο σου, αντί να σου επιβάλει να ξεχαρμανιάζεις με επί χρήμασι εκδιδόμενες κυρίες, οι οποίες και ΦΠΑ θα αποδώσουν και την οικονομία θα τονώσουν με τα λεφτά που θα τους δώσει ο λαουτζίκος;;;

5) Να επιβληθεί ΦΚΕΣ (φόρος καμακώματος ερωτικών συντρόφων), ΦΕΧΙΚΚ (φόρος ελεύθερης χρήσης ιδιωτικών κρεβατιών & καναπέδων), ΦΚΨ (φόρος κυνηγίου & ψαρέματος), ΦΕΚ (φόρος ελεύθερης κολύμβησης), ΦΕΠΣΤΡ (φόρος ελεύθερης πρόσβασης σε τηλεοράσεις & ραδιόφωνα) κ.ο.κ.! Όρεξη και φαντασία να υπάρχει βρε και από αφορμές για είσπραξη φόρων θα μας βρει η πολυαγαπημένη μας τρόικα τόσες που θα φάνε κι οι κότες! Αν θα εξακολουθήσουμε να τρώμε κι εμείς, ΔΕΝ μπορώ να στο πω μετά βεβαιότητας, αλλά για τις κότες το κόβω το κεφάλι μου σου λέω!!!

Περί νόμων....

Κάνω μεγάλο χάζι που, ανάμεσα σε όλα τα άλλα που μας ζητούν οι τροϊκανοί, είναι, λέει, και η ΕΦΑΡΜΟΓΗ των ρυθμίσεων που έχουν ήδη εισαχθεί ή πρόκειται να εισαχθούν με νόμο!... 

Υποθέτω ότι δεν έχει βρεθεί κανένας χριστιανός που να τους ενημέρωσε ότι τέτοιες ελπίδες δεν μπορούν βάσιμα να τις τρέφουν σε σχέση με τα ελληνικά πράγματα… Εδώ, αγαπητοί μας δανειστές, είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε! Εδώ οι νόμοι ΔΕΝ ψηφίζονται για να γίνονται σεβαστοί, αλλά για να γελάμε εκ των υστέρων, διηγούμενοι στους φίλους μας, στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας, την πλάκα που σπάγαμε κάθε φορά που έβγαινε ένας νόμος κι εμείς βάζαμε στοιχήματα για το πόσο γρήγορα θα μπει στο Βασίλειο της Λήθης!

Θα αναφέρω ένα «μικρό» παράδειγμα για να καταλάβετε τι εννοώ… Κάπου, κάπως, κάποτε, ψηφίστηκε σε αυτή τη ρημαδιασμένη χώρα ένας αντικαπνιστικός νόμος! Τον θυμάται σήμερα κανείς; Και, πολύ περισσότερο, υπάρχει κανείς που να τον λαμβάνει υπόψη του και να τον σέβεται; Προσωπικά, με θλίψη παρατήρησα ότι σε όποια καφετέρια ή μπαρ πήγα το τελευταίο τρίμηνο, έφυγα ως «Μαστραντώνης καπνιστός»! Πώς λέμε «χοιρινό καπνιστό» (άσχετο!), ε, ένα τέτοιο πράγμα!

Θα μου πουν ορισμένοι – και ιδίως οι φίλοι μου που καπνίζουν – «μα, με τι κάθεσαι και ασχολείσαι»; Ξεχνούν, όμως, πως το σημαντικό ΔΕΝ είναι αν θα ισχύσει η μια ή η άλλη ρύθμιση, αλλά το αν τελικά είμαστε πολίτες ενός ευνομούμενου κράτους, στο οποίο οι νόμοι ψηφίζονται όχι μόνο για να δικαιολογούν το μισθό τους 300 βουλευτές, αλλά και για να εφαρμόζονται κιόλας! Διότι αν ο αντικαπνιστικός νόμος ΔΕΝ πρόκειται να εφαρμοστεί, τότε ας νομοθετήσει και πάλι η Βουλή και ας τον καταργήσει! ‘Η, ακόμα καλύτερα, ας μην τον ψήφιζε ποτέ, ώστε να ξέραμε κι εμείς οι «άκαπνοι» πως ΔΕΝ θα μπορούσαμε να δούμε άσπρη μέρα σε αυτόν τον τόπο, τουλάχιστον ΟΧΙ κατά τις χειμερινές μας εξόδους, αφού σε αυτές θα είμαστε καταδικασμένοι να τρώμε και να πίνουμε βυθισμένοι σε πυκνά νέφη καπνού από τσιγάρα, πούρα, πίπες και αργιλέδες!

Άρα, θα με ρωτήσουν κάποιοι, ποιο είναι τελικά το θέμα; Το θέμα, κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι το εξής: Αφού ΔΕΝ μπορούμε να εφαρμόσουμε τα μικρά, πώς θα εφαρμόσουμε τα μεγάλα; Αφού ΔΕΝ μπορούμε να εφαρμόσουμε ούτε καν τον αντικαπνιστικό νόμο, πώς θα εφαρμόσουμε όλους αυτούς τους νόμους που ψηφίζει εσχάτως η Βουλή σε συμμόρφωση προς τις απαιτήσεις των δανειστών μας, αλλά και προς την λογική ανάγκη εκσυγχρονισμού του ελληνικού κράτους; Κατά τα άλλα, όμως, γκρινιάζουμε όταν οι «κουτόφραγκοι» δεν μας παίρνουν στα σοβαρά! Μήπως, όμως, θα έπρεπε κάποια στιγμή να αρχίσουμε πρώτοι εμείς να παίρνουμε ορισμένα πράγματα στα σοβαρά και μετά να αρχίσουμε να έχουμε τέτοιες απαιτήσεις από τους άλλους; Και μήπως θα έπρεπε να αρχίσουμε παίρνοντας στα σοβαρά – έτσι για αλλαγή - τους νόμους αυτού του ταλαίπωρου κράτους;